بتن پرمقاومت
در اوایل دهه ۱۹۷۰ میلادی، تصور متخصصان بر این بود که مقاومت فشاری بتن آمادهی قابل اجرا با روانی و کارایی مناسب، از مرز ۷۵ مگاپاسکال تجاوز نخواهد کرد. در طی دو دهه بعد، توسعه بتن پرمقاومت، به سازندگان این اجازه را داد تا به راحتی از این مقدار پیشبینیشده عبور کنند؛ به طوری که ساختمانی در شهر سیاتل ایالت واشنگتن، با بتنی با مقاومت ۱۳۰ مگاپاسکال در اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی ساخته شد.
تفاوت بتن پرمقاومت با بتن معمولی
تفاوت اصلی بتن پرمقاومت با بتن معمولی، به مقاومت فشاری آن برمیگردد. انجمن بتن آمریکا، بتن پرمقاومت را بتنی با مقاومت فشاری بیش از ۵۵ مگاپاسکال تعریف میکند. تولیدکنندگان بتن پرمقاومت، نظیر شرکت فهاب بتن، عوامل موثر بر مقاومت فشاری و نحوه تغییرات این مولفهها را به خوبی میشناسند و این امر، به آنها امکان تولید این نوع بتن را میدهد. استفاده از دانهبندی بهینه مصالح سنگی، استفاده از پوزولانها و مواد جایگزین سیمان، کاهش نسبت آب به سیمان و استفاده از افزودنیهای شیمیایی خاص، از جمله این مولفهها میباشد.
در هنگام انتخاب سنگدانه برای بتن پرمقاومت، مقاومت سنگدانه، حداکثر اندازه و اندازه بهینه سنگدانه، چسبندگی بین خمیر سیمان و مصالح سنگی و خصوصیات سطحی سنگدانه مورد توجه قرار میگیرد. هر کدام از این عوامل، میتواند مقاومت نهایی بتن پرمقاومت را محدود نماید.
پوزولانها (نظیر خاکستر بادی، دوده سیلیس، زئولیت و …) از جمله مصالح معدنی یا فرآوردههایی هستند که به ترکیب بتن پرمقاومت اضافهشده و علاوه بر شرکت در واکنش هیدراسیون سیمان و کمک به پیشرفت آن، نفوذپذیری و تخلخل بتن را کاهش داده و موجب افزایش مقاومت فشاری محصول نهایی میشوند. تولید این بتن، بدون استفاده از مواد افزودنی شیمیایی، امکانپذیر نیست. نوع مرسوم این مواد، مواد روانکننده و فوقروانکننده بوده که اجازه میدهد بتن، با کاهش نسبت آب به سیمان یا مواد سیمانی، همچنان روانی و کارایی مطلوب جهت اجرا را حفظ نماید.
استفاده از این بتن خاص، در سازههایی که نیاز به کاهش ابعاد، کاهش وزن و یا تمهیدات معماری جهت کوچکسازی مقطع دارد، مدنظر قرار میگیرد. دستهبندی این نوع فرآورده بتنی، شامل بتن پرمقاومت (مقاومت فشاری ۵۰ الی ۱۰۰ مگاپاسکال)، بتن فوقپرمقاومت (۱۰۰ الی ۱۵۰ مگاپاسکال) و بتن خاص (با مقاومت بیش از ۱۵۰ مگاپاسکال) است که البته باید به تفاوت آن با بتن فوقتوانمند توجه شود. شکلپذیری بتن پرمقاومت، نسبت به بتن معمولی کمتر بوده و در فرآیند تولید آن، نیاز به اقدامات کنترل کیفیت به شکل ویژه و پایش دائمی محصول میباشد.
شرکت فهاب بتن، تجربه استفاده از محدوده وسیعی از بتنهای پرمقاومت را داراست که در اغلب بیمارستانهای شهر تهران (از جمله امام خمینی، کلینیک مهدی، شریعتی، مرکز سرطان، سوانح سوختگی، آتیه ۲) و تعداد زیادی از سازههای خاص (نظیر فاز ۱ و ۲ مجتمع تجاری اپال، برجهای دوقلوی سامانفراز و ساختمان مرکز بحران اداره گاز) و بسیاری پروژههای دیگر مورد استفاده قرار گرفته است. لیست کامل این پروژهها، در تارنمای شرکت فهاب به آدرس www.fahab.ir قابل مشاهده است.
بدون دیدگاه